تأثیر پوترسین و اسپرمین بر تحمل به خشکی بادام و هلو

این پژوهش به منظور بررسی اثر پوترسین و اسپرمین روی برخی خصوصیات فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان بادام رقم ‘ربیع’ و هلو رقم ‘آلبرتا’ تحت تنش کم­آبی انجام شد. فاکتور اول، رژیم آبی در دو سطح (80 و 50 درصد آب فراهم خاک) و فاکتور دوم، کاربرد پلی­آمین­ها (پوترسین 1/0، پوترسین 1، اسپرمین 1/0، اسپرمین 1 میلی­مول بر لیتر و شاهد) بود. تنش کم‌آبی باعث افزایش بیشتر نشت یونی در برگ­های هلو نسبت به بادام شد. در تنش کم­آبی، کاربرد پلی­آمین­ها منجر به کاهش نشت یونی برگ هر دو گونه شد. غلظت کربوهیدرات­های محلول، پرولین و پروتئین­های محلول در برگ­های بادام تحت تنش کم‌آبی بیش از هلو افزایش یافت. کاربرد اسپرمین تأثیر بیشتری بر افزایش غلظت تنظیم‌کننده­های اسمزی نسبت به پوترسین داشت. تحت تنش کم­آبی فعالیت آنزیم­های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز هر دو گونه افزایش یافت و فعالیت هر سه آنزیم تحت تنش کم‌آبی در بادام نسبت به هلو بیشتر بود. حداکثر فعالیت آنزیم­های آنتی‌اکسیدان پس از محلول­پاشی با غلظت­های مختلف اسپرمین مشاهده شد. کاربرد اسپرمین و پوترسین از طریق افزایش تنظیم‌کننده اسمزی و فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان باعث کاهش درصد نشت یونی سلول­ها و افزایش تحمل به خشکی هر دو گونه شد.